دمنده جاروبرقی با باتری لیتیوم یونی 48vdc

موتورهای براشلس را می توان در چندین پیکربندی فیزیکی مختلف ساخت: در پیکربندی «معمولی» (همچنین به عنوان داخلی شناخته می شود)، آهنرباهای دائمی بخشی از روتور هستند. سه سیم پیچ استاتور روتور را احاطه کرده است. در پیکربندی outrunner (یا روتور خارجی)، رابطه شعاعی بین سیم‌پیچ‌ها و آهن‌رباها معکوس می‌شود. سیم پیچ های استاتور مرکز (هسته) موتور را تشکیل می دهند، در حالی که آهنرباهای دائمی در یک روتور آویزان که هسته را احاطه کرده است می چرخند. نوع شار مسطح یا محوری، که در مواردی که محدودیت فضا یا شکل وجود دارد، استفاده می‌شود، از صفحات استاتور و روتور استفاده می‌کند که رو به رو نصب می‌شوند. پیشران ها معمولاً دارای قطب های بیشتری هستند که به صورت سه تایی برای حفظ سه گروه سیم پیچ تنظیم می شوند و در دورهای پایین گشتاور بیشتری دارند. در تمام موتورهای براشلس، سیم پیچ ها ثابت هستند.

دو پیکربندی سیم پیچ الکتریکی رایج وجود دارد. پیکربندی مثلث سه سیم پیچ را در یک مدار مثلثی به یکدیگر متصل می کند و برق در هر یک از اتصالات اعمال می شود. پیکربندی Wye (Y-shaped) که گاهی اوقات سیم پیچ ستاره نامیده می شود، تمام سیم پیچ ها را به یک نقطه مرکزی متصل می کند و قدرت به انتهای باقی مانده هر سیم پیچ اعمال می شود.

یک موتور با سیم پیچی در پیکربندی مثلث، گشتاور کمی را در سرعت کم می دهد اما می تواند حداکثر سرعت بالاتری بدهد. پیکربندی Wye گشتاور بالایی در سرعت کم می دهد، اما نه به اندازه حداکثر سرعت بالا.

اگرچه راندمان تا حد زیادی تحت تأثیر ساختار موتور قرار می گیرد، سیم پیچ Wye معمولاً کارآمدتر است. در سیم‌پیچ‌های متصل به مثلث، نیم ولتاژ روی سیم‌پیچ‌های مجاور سرب محرک اعمال می‌شود (در مقایسه با سیم‌پیچ مستقیماً بین سیم‌پیچ‌های محرک)، که تلفات مقاومتی را افزایش می‌دهد. علاوه بر این، سیم‌پیچ‌ها می‌توانند به جریان‌های الکتریکی انگلی با فرکانس بالا اجازه دهند تا به طور کامل در داخل موتور گردش کنند. سیم پیچ متصل به وای حاوی یک حلقه بسته نیست که در آن جریان های انگلی جریان داشته باشد و از چنین تلفاتی جلوگیری کند.

از نقطه نظر کنترلر، دو سبک سیم پیچ را می توان دقیقاً یکسان کرد.